Ένα από τα πράγματα που δεν άντεχα ποτέ είναι οι διαμαρτυρίες που ακούω στην αρχή κάποιων αγωνιστικών περιόδων που απαιτούν “να μας πει ο επίσημος ΠΑΟΚ ποιοι είναι οι στόχοι για την αγωνιστική χρονιά που ξεκινάει”. Πρώτον, να μας πει για ποιό λόγο; Ο μοναδικός σοβαρός λόγος που μπορώ να σκεφτώ είναι για κάποιον που αμφιταλλαντεύεται αν θα πάρει εισιτήριο διαρκείας ή όχι. Αφήνοντας στην άκρη το ότι με όσα έχει κάνει ο Ιβάν Σαββίδης για τον ΠΑΟΚ θα έπρεπε όλα τα διαρκείας να ξεπουλιούνται έτσι κι αλλιώς (τουλάχιστον πριν τα πρόσφατα μέτρα), μιλάμε, χοντρικά, για το αν θα πουληθούν 20,000 αντί για 10,000, δηλαδή για επιπλέον 10,000 κόσμο (διαφορά). Δε νομίζω όμως η απαίτηση αυτή να εκφράζεται μόνο από αυτό το πολύ μικρό ποσοστό τον εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών της ομάδας. Ποιο είναι το νόημα λοιπόν; Μήπως για να έχουν, αυτοί που ρωτάνε, ένα άλλοθι στο μυαλό τους για το ότι δεν στηρίζουν όσο θα μπορούσαν και θα έπρεπε την ομάδα; Και δεύτερον, και σημαντικότερο, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως μια ομάδα ήταν (που δεν είναι) σε θέση τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο να εκτιμήσει με αρκετή ακρίβεια τις πιθανότητές της, π.χ., για να πάρει το Πρωτάθλημα τον επόμενο Μάϊο, ποια θα έπρεπε να είναι ποσοτικά αυτή η εκτίμηση ώστε να διαλαλήσει “Πάμε για το Πρωτάθλημα!”; Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε ως baseline το 25% για καθέναν από τους 4 λογικούς διεκδικητές, πόση πρέπει να είναι η εκτίμηση αυτή; 15%; 20%; 25%; 30%; Μήπως 50%; Κι αν είναι, π.χ., 30%, οφείλει να θέσει επισήμως ως στόχο η ομάδα κάτι που κατά 70% δεν θα το πετύχει; Ή αν είναι, π.χ., 15%, να ανακοινώσει επισήμως ότι “Δεν πάμε για Πρωτάθλημα!”; Ο Lucescu σε κάποια φάση το καλοκαίρι που αργούσαν οι μεταγραφές, ορθώς έκανε μια τέτοια δήλωση. Φαντάζεστε τον φετινό ΠΑΟΚ χωρίς Meïté, Ozdoev, και Despodov; Τους μπακ δεν τους αναφέρω για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων ότι δεν θυμάμαι ποιούς είχαμε πάρει ήδη όταν έκανε τη δήλωση αυτή ο προπονητής μας. Όμως αφού τους πήραμε και αφού προκριθήκαμε και στους ομίλους, ορθώς και πάλι δεν οριοθέτησε στόχους. Άλλωστε οι στόχοι εξαρτώνται και από τους αντιπάλους. Π.χ., αν η ΑΕΚ είχε τώρα 8 βαθμούς ακόμα από Πανσερραϊκό, Κηφισιά, και Παναιτωλικό, θα λέγαμε ότι απέτυχε ο ΠΑΟΚ ενώ τώρα (και προς το παρόν) πέτυχε; Το νόημα λοιπόν είναι να αφήσουμε αυτές τις ανοησίες κάθε καλοκαίρι. Μήπως “πηγαίναμε για Πρωτάθλημα” το καλοκαίρι του 1984; Εγώ θυμάμαι πως ήμουν τόσο απογοητευμένος που την 1η αγωνιστική στη Ριζούπολη επίτηδες δεν άνοιξα το ραδιόφωνο. Άντεξα βέβαια μόνο κάνα 15άλεπτο και με το που το άνοιξα άκουσα Απόλλων-ΠΑΟΚ 0-3! And the rest is history. Με τον Σαββίδη η ομάδα “πάει” ΠΑΝΤΑ στην Ελλάδα για το double! Άλλοτε με λιγότερες, άλλοτε με περισσότερες αρχικές πιθανότητες, πιθανότητες οι οποίες μεταβάλλονται και κατά τη διάρκεια της χρονιάς, και στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Με αυτήν την αυτοασσίστ, ας δούμε τι έγινε τον Ιανουάριο. Κατ’αρχάς, είναι ανόητο να κρίνουμε με βάση το τι έγινε μετά το τέλος των μεταγραφών και τη δήλωση της Λίστας Α για το ECL. Είναι όμως απόλυτα θεμιτό να κρίνουμε με βάση το τι γνωρίζαμε, το τι οφείλαμε να γνωρίζουμε, καθώς και τις πιθανότητες κάποιου συμβάντος.
Δεν θα κρίνω λοιπόν με δεδομένους τους τραυματισμούς Μιχαηλίδη και Sastre. Είχα γράψει όμως άρθρο στο οποίο υποστήριζα πως η πιο επιτακτική μεταγραφή τον Ιανουάριο ήταν ενός καλού 2ου τερματοφύλακα εκπαιδευμένου στην Ελλάδα ώστε αφενός να έχουμε πιο ασφαλή λύση σε περίπτωση απώλειας του Kotarski, αφετέρου να απελευθερωθεί 1 από τις 17 θέσεις μη εκπαιδευμένων στην Ελλάδα από τον κατά τ’άλλα συμπαθέστατο και αγαπητό Ž. Živković που όμως έχει χάσει την εμπιστοσύνη μου μετά το ΠΑΟΚ-Γιάννινα 0-1. Όχι τόσο για το ότι στραβοκλώτσησε τη μπάλα, αυτά συμβαίνουν αν και καλό είναι να συμβαίνουν μόνο σπανιότατα στην άμυνα, όσο για το ότι δεν την περίμενε να τη μπλοκάρει μέσα στην περιοχή του. Κάτι που, παρεμπιπτόντως, έκανε επιτυχώς στο 26ο λεπτό στο πρόσφατο Πανσερραϊκός-ΠΑΟΚ 0-2. Σκεφτείτε λοιπόν τώρα, αντί για τον Μιχαηλίδη και τον Sastre να είχε τραυματιστεί ο Kotarski. Όσο καλά κι αν απέδωσε με τον Παναιτωλικό και τον Πανσερραϊκό o Ž. Živković, νομίζω πως θα είχαμε πρόβλημα. Αφήνοντας στην άκρη το ότι έτυχε κι έχει ίωση. Επίσης είχα επισημάνει την ανάγκη να πάρουμε έναν εξτρέμ εκπαιδευμένο στη Ελλάδα, όπως τον Λημνιό (πριν τον χρυσώσει ο Αλαφούζος). Ποια θα ήταν λοιπόν η σωστή τακτική; Μήπως να κάνουμε τον Ιανουάριο μεταγραφή και τερματοφύλακα, και δεξιού μπακ, και κεντρικού αμυντικού, και εξτρέμ, και σέντερ-φορ; Όχι βέβαια! Αυτό θα ήταν οικονομικά επαχθές, θα διατάραζε πολλές ισορροπίες και το κλίμα στην ομάδα, και θα πήγαινε ενάντια στη φύση του συστήματος Lucescu όπου η καλή γνώση και εφαρμογή του συστήματος στις λεπτομέρειες κάνει διαφορά. Αυτά όμως που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει, όχι απαραίτητα τον Ιανουάριο αλλά και πιο πριν, είναι 5 πράγματα:
1) Να μην παίρνουμε ξένους χαμηλής ή μέτριας ποιότητας στον ΠΑΟΚ που είτε θα πιάνουν 1 από τις 17 θέσεις χωρίς καν να αγωνίζονται υπό φυσιολογικές συνθήκες (π.χ., Ž. Živković), είτε θα μένουν εξ ανάγκης εκτός λίστας (π.χ., Näsberg). Σε αυτές τις θέσεις θα έπρεπε να είχαμε διαθέσιμους παίκτες εκπαιδευμένους στην Ελλάδα, έστω και στο επίπεδο του Κάργα (δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο Näsberg είναι καλύτερός του).
2) Τον Ιανουάριο δε, θα έπρεπε είτε να εμπιστευτούμε από τώρα για 2ο στην Ευρώπη τον Ταλιχμανίδη, είτε να πάρουμε κάποιον έμπειρο Έλληνα που θα ήταν του χρόνου 2ος πίσω από τον Kotarski ή όποιον άλλον πάρουμε για 1ο στην περίπτωση που πωληθεί ο Kotarski. Με αυτόν τον τρόπο και θα απελευθερωνόταν 1 από τις 17 θέσεις για τον Sastre ή τον R. Soares και θα είχαμε τώρα έναν “Κάργα” αντί για τις φαιδρότητες που ακούω και διαβάζω για Vieirinha ή Schwab σέντερ-μπακ! Ο πρώτος είναι κοντός για σέντερ-μπακ και πλέον και αργός, ενώ ο δεύτερος απαγορευτικά βαρύς και αργός. Καταλαβαίνω ότι ο Lucescu κάποια πράγματα δεν τα ανέχεται (είδαμε την κατάληξη του Τσιγγάρα και του Κάργα μετά τις κόκκινες που πήραν με την ΑΕΚ στην Αθήνα το 21-22 και το 22-23, αντίστοιχα) και δικαίωμά του, όμως θα πρέπει τέτοιες αποφάσεις να παίρνονται με γνώμονα τη δυνατότητα αντικατάστασης του δυναμικού της ομάδας που είναι εκπαιδευμένο στην Ελλάδα!
3) Να μη βάζουμε όρους στα συμβόλαια δανεισμού που να μας υποχρεώνουν να δηλώνουμε παίκτες στις Ευρωπαϊκές λίστες. Γι’αυτό που γράφω δεν έχω κάποια έγκυρη πληροφορία αλλά μόνο υπονοούμενα και βέβαια τη λογική μου που λέει ότι αλλιώς θα ήταν απαράδεκτο να δηλωθεί στη Λίστα Α ο Marcos Antônio που είναι δεύτερη αλλαγή (τρίτος παίκτης) και στο 8 και στο 10 (θέσεις που μάλιστα ανακατεύονται με άλλες) και να μη δηλωθούν οι πρώτες αλλαγές στα ακραία μπακ Sastre και R. Soares.
4) Όση αγάπη και σεβασμό κι αν έχω στον Αρχηγό μας Vieirinha, θεωρώ λάθος του ιδίου που δέχθηκε να συμπεριληφθεί στους 17 στη θέση του Sastre (άσχετα αν αυτό μας βγήκε θεωρητικά και προσωρινά -δηλαδή με τη Dinamo Zagreb- σε καλό με τον τραυνατισμό στα πλευρά του Sastre). Ως ΠΑΟΚ και ως Lucescu θα αισθανόμουν κι εγώ την υποχρέωση να του δώσω αυτήν την ευκαιρία. Ως Vieirinha όμως θα ακολοθούσα απλά τις αποστολές, όπως κάνει ο 3ος τερματοφύλακας, για να προσφέρω στα υπόλοιπα.
5) Να παρακολουθούμε πιο στενά τους παίκτες μας. Αυτό που έγινε με τον Ekong είναι ένα τεράστιο φιάσκο. Προφανώς για τον ίδιο τον παίκτη και τη Νιγηρία αλλά και για τον ΠΑΟΚ. Έτυχε κι έβλεπα ζωντανά τον αγώνα της Νιγηρίας με την Ακτή Ελεφαντόδοντος (και όχι Ελεφαντοσοτού, όπως έχει λανθασμένα μεταφραστεί στα Ελληνικά) και βλέποντας το τράβηγμα που έπαθε στον οπίσθιο μηριαίο (hamstring) σκέφτηκα “ωχ, 1 με 2 μήνες έξω”! Όμως αυτός όχι μόνο συνέχισε να αγωνίζεται αλλά εκτέλεσε και το πέναλτυ! Εγώ σοκαρίστηκα, γνωρίζοντας τι έπαθε ο Harden με τους Nets και το ότι αυτοί οι τραυματισμοί υποτροπιάζουν πολύ εύκολα, ακόμα κι αφού θεραπευθούν, αν ο παίκτης επιστρέψει πολύ γρήγορα! Αυτά έγιναν στις 18/1, στο 2ο παιγνίδι του ομίλου! Ο Ekong δεν αγωνίστηκε στο 3ο παιγνίδι του ομίλου στις 22/1, και μετά αγωνίστηκε στις 27/1 (μόλις 9 μέρες μετά τον αρχικό τραυματισμό), τις 2/2, τις 7/2, και τις 11/2. Αποτέλεσμα θλάση 3ου βαθμού με τον μυ να είναι σχεδόν εντελώς κομμένος, απ’ό,τι άκουσα! Η Λίστα Α δηλώθηκε στις 2/2. Τι έκανε ο ΠΑΟΚ όλον αυτόν τον καιρό, μέχρι τις 2/2; Ζήτησε να εξεταστεί ο παίκτης από δικό μας γιατρό; Πήραμε τις εξετάσεις του; Ως ΠΑΟΚ, αν σεβόμουν τους οπαδούς μας, θα είχα βγάλει κάποια επίσημη ανακοίνωση. Φαντάζομαι ότι ίσως το αποφεύγουν λόγω νομικών λόγων όμως πολύ πιθανόν να το κάνουν και για να συγκαλύψουν την ανοργανωσιά! Όπως τότε που πήγαμε στην Αθήνα με μη θεωρημένα ιατρικά δελτία κι εξαρτιόμασταν από την ανάγκη της ΑΕΚ να σώσει τα προσχήματα μετά το χάρτινο του 2018. Ας ήταν όμως σημαντικό το παιγνίδι γι’αυτήν και θα μετρούσε τα δελτία όπως τα δοκάρια στο Περιστέρι! Τώρα ό,τι αποζημίωση κι αν πάρουμε κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα. Γιατί ο Kędziora έχει ήδη αγωνιστεί σε 8 πλήρεις συνεχόμενους αγώνες (από τις αρχές Φεβρουαρίου) και, ακόμα κι αν γυρίσει πανέτοιμος ο Μιχαηλίδης, η πιο απαιτητική παρουσία αυτού ή του Κουλιεράκη ως δεξιοί κεντρικοί μπακ ήταν στα Γιάννινα όπου ο Κουλιεράκης αντικατέστησε τον Kędziora και κώπασε ο βομβαρδισμός που δεχόμασταν από αέρος.
Με όλα αυτά έχουμε μείνει στα Ευρωπαϊκά με μοναδική αλλαγή από την πρώτη ομάδα σε 4 θέσεις στην άμυνα τον 38άχρονο Vieirinha. Ευτυχώς υπάρχει και ο Παναγιώτου. Είναι δε προφανής ο κίνδυνος, πηγαίνοντας για τα πολλά να χάσουμε και τα λίγα, όπως ήδη έγινε με το 1-4 από τον ΟΣΦΠ ανάμεσα στους 2 ημιτελικούς. Είναι όμως επίσης προφανές ότι δεν έχουμε την επιλογή να παρατήσουμε κάποιον από τους 2 θεσμούς, εκτός βέβαια κι αν μας παρατήσει αυτός. Γι’αυτό πλέον ο τιτανοτεράστιος Lucescu μου μοιάζει με τραγικό ήρωα. Από την άλλη, τη μέρα που συνωμότησαν όλες οι σκοτεινές δυνάμεις και αποκλειστήκαμε από τον ΠΑΟ, σκεφτόμουν πως ίσως αυτός ο αποκλεισμός αποδειχτεί τελικά a blessing in disguise.
Τώρα όσον αφορά στις αλχημείες που ίσως χρειαστεί να κάνει o Lucescu, εκτός από τη χρησιμοποίηση του Despodov ως σέντερ-φορ, ίσως να χρειαστεί να θυμηθούμε και το 3-5-2 του Ferreira που και ο Pablo Garcia αρχικά το καταδίκαζε ως ανάξιο μιας ομάδας σαν τον ΠΑΟΚ αλλά τελικά αναγκάστηκε να το χρησιμοποιήσει και αυτός. Και οι 2 αυτές αλχημείες θα έχουν το μπόνους της ταυτόχρονης χρησιμοποίησης Α. Živković, Despodov, Κωνσταντέλια, και Taison. Εννοείται βέβαια ότι με τον Lucescu όλα αυτά είναι απίθανα. Όμως ανάγκα και θεοί πείθονται!
Στα στατιστικά τώρα, τι να πρωτογράψω! Για τα 18 τελευταία χρόνια που κρατώ λεπτομερή στατιστικά, έχουμε την καλύτερη επίθεση και συνολικά (109, όπως το 2013-2014) και ανά αγώνα (2.48), την καλύτερη διαφορά τερμάτων και συνολικά (74) και ανά αγώνα (1.68), και το μικρότερο ποσοστό ηττών μαζί με τη σαιζόν 2017-2018 (5/44).
Από τα 109 γκολ μας, τα 83 (76.1%) μπήκαν με σουτ, τα 11 (10.1%) με κεφαλιά, τα 6 (5.5%) επισήμως με αυτογκόλ (στην πραγματικότητα ήταν 7 μαζί με του Torrejón στο πρόσφατο Παναιτωλικός-ΠΑΟΚ 1-3 που όμως ο διαιτητής το απέδωσε στον Sastre – φοβερά οπισθοδρομική πρακτική να βασιζόμαστε ακόμα στον διαιτητή και όχι στη στατιστική υπηρεσία για τα γκολ), τα 5 (4.6%) με πέναλτυ, τα 3 (2.8%) με φάουλ, και το 1 (0.9%) με κόρνερ.
Από τα 35 γκολ των αντιπάλων μας, τα 22 (62.9%) μπήκαν με σουτ, τα 8 (22.9%) με κεφαλιά, τα 4 (11.4%) με πέναλτυ, και το 1 (2.9%) με φάουλ.
Ατομικά, το καλύτερο +/- το έχουν ο Kotarski (+58), ο Κωνσταντέλιας (+50), οι Taison και Schwab (+48), ο Sastre (!!! +47), και ο Brandon (+46).
Ανά μονάδα χρόνου και από τους παίκτες που αγωνίστηκαν αρκετά το καλύτερο +/- έχει ο Sastre (38.2 λεπτά ανά γκολ του ΠΑΟΚ ενώ αγωνίζεται, 94.3 λεπτά ενώ δεν αγωνίζεται)!
Σε γκολ + “εκτεταμένες ασσίστ” προηγούνται οι Despodov και Κωνσταντέλιας με 24.5, ο Α. Živković με 24.25, ο Brandon με 22, και ο Taison με 19.75.
Ανά μονάδα χρόνου έχουμε 10 παίκτες με κάτω από 200 λεπτά ανά γκολ ή “εκτεταμένη ασσίστ”, με τον Despodov στο εκπληκτικό 83 και τον ΠΑΟΚ στο επίσης εκπληκτικό 19.9 (δηλαδή 1 γκολ ανά 39.8 λεπτά μεικτού χρόνου)!
Σε μεικτό (με τις καθυστερήσεις και των 2 ημιχρόνων) συνολικό χρόνο 4,341 λεπτών, προηγουνται σε χρόνο συμμετοχής οι Kotarski (86.9%), Kędziora (68.8%), και Κωνσταντέλιας (64.7%). Που να μην τον ξεκούραζε και ο Murg δηλαδή!
Σε συμμετοχές στην τελική αποστολή προηγούνται οι Schwab, Brandon, και Murg με 43/44!
Σε συμμετοχές σε αγώνα προηγούνται οι Κωνσταντέλιας και Brandon με 42 και ο Schwab με 40.
Σε συμμετοχές στην αρχική 11άδα προηγούνται οι Kotarski me 38, Kędziora με 30, και οι Κωνσταντέλιας και Taison με 27.
Τα περισσότερα πλήρη παιγνίδα έπαιξαν οι Kotarski (38), Kędziora (27), και Baba (25).
Περισσότερες φορές έγιναν αλλαγή ο Brandon (24), και οι Murg και Ozdoev (19).
Περισσότερες φορές μπήκαν ως αλλαγή οι Brandon (18), και οι Schwab και Σ. Τζίμας (17).
Επικοινωνία: paokstats at yahoo.com
