Τον Μάρτιο που μας πέρασε, πριν τους αγώνες με τη Dinamo Zagreb, είχα εκφράσει τις ενστάσεις μου για το ότι είχε προτιμηθεί ο Vieirinha από τον Sastre για τη Λίστα Α’ καθώς και για το ότι η ομάδα είχε αποψιλωθεί από παίκτες εκπαιδευμένους στην Ελλάδα, κάτι που πλέον έχει χειροτερέψει ακόμα περισσότερο με τη φυγή Σ. Τζίμα, Κουλιεράκη, Τσιγγάρα, Λύρατζη, και (μάλλον) Τσαούση, σε συνδιασμό με τον ερχομό μόλις 2 παικτών εκπαιδευμένων στην Ελλάδα, των Τσιφτσή και Θυμιάνη. Επίσης, πριν τα παιγνίδια με τη Malmö, εξέφρασα τις ενστάσεις μου για το ότι έμεινε εκτός Λίστας Α’ ο Samatta και προτιμήθηκαν παίκτες που δεν είχαν κάνει καλά-καλά ακόμα προπόνηση με την ομάδα. Ο Lucescu το δικαιολόγησε βέβαια στη συνέχεια λέγοντας ότι δεν μπορούσε να δηλώσει έναν παίκτη ο οποίος ήξερε ότι θα φύγει. Εγώ δεν συμφωνώ απαραίτητα με αυτό διότι αυτός ο παίκτης, πέρα από το ότι αντικειμενικά θα μπορούσε υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις να προσφέρει περισσότερα από τον Chalov, τον Tissoudali, ή τον Vieirinha, όπως άλλωστε έγινε φανερό στον επαναληπτικό, θα είχε ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο. Όμως ίσως φοβήθηκε και αυτό ο Lucescu, δηλαδή πώς εφαρμόζεις μετά μια ήδη ειλημμένη απόφαση αν τύχαινε και γινόταν κάποιο θαύμα και ο Samatta γινόταν καταλυτικός για την πρόκριση;
Τα παραπάνω δεν τα γράφω για να μεμψιμοιρήσω. Άλλωστε, αφενός αν ήταν αυτό το κίνητρό μου θα το είχα κάνει αμέσως μετά τον αποκλεισμό από τη Malmö, αφετέρου το είχα γράψει και στο άρθρο για τον Κωνσταντέλια πως είναι λάθος η συμμετοχή στους ομίλους (League Phase πλέον) του Champions League να αποτελεί αυτοσκοπό. Νομίζω πως το Europa League είναι μια πρόκληση πολύ περισσότερο στα μέτρα μας από το Champions League όπου η πρόκριση στους 24 θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Σίγουρα τα λεφτά από το Champions League θα ήταν πολύ περισσότερα αλλά, σαν οπαδός, προτιμώ το Europa όπου μπορούμε, χωρίς βέβαια να είναι εξασφαλσιμένο, να έχουμε μια αξιοπρεπέστατη παρουσία.
Ίσα κι ίσα, ο λόγος που έκανα τις παραπάνω αναφορές είναι για να αντιδιαστείλλω τις επιλογές που έγιναν τώρα με τις παλαιότερες. Με δεδομένη βέβαια την λειψανδρία παικτών εκπαιδευμένων στην Ελλάδα που οδήγησε στο να έχουμε μόνο 22 -ουσιαστικά 21, αφού ο Κωνσταντέλιας θα μπορούσε να είχε δηλωθεί και στη Λίστα Β’- από τους 25 παίκτες που θα μπορούσαμε να έχουμε στη Λίστα Α’, επιτέλους οι επιλογές ήταν απόλυτα λογικές! Βοήθησε βέβαια, από αυτήν τη άποψη, η μη μεταγραφή δεξιού κεντρικού μπακ και ξεκίνησε ένα ντόμινο αποφάσεων.
Έπρεπε λοιπόν να μείνουν εκτός Λίστας Α’ 4 (5, αν προλαβαίναμε και πέρναμε και δεξιό κεντρικό αμυντικό) παίκτες. Ο Samatta, με δεδομένο ότι θεωρείται 4ος στην ιεραρχία των σέντερ-φορ και είναι και υπ’ατμόν, θα ήταν σίγουρα ο ένας. Ο Gómez, με δεδομένο το νεαρό της ηλικίας του, το ότι είναι πίσω από τον Baba, και το ότι δεν έχει μπει ακόμα ούτε σε αποστολή, ήταν επίσης σίγουρα ο δεύτερος. Η ανάγκη για αντικαταστάτη του Baba σε περίπτωση τραυματισμού ή καρτών έκανε την παρουσιία του Otto στη Λίστα Α’ απαραίτητη, μπροστά από τον Sastre. Οπότε είχαμε 13 παίκτες (Kotarski, Otto, Kędziora, Colley, Baba, Bakayoko, Mady, Ozdoev, A. Živković, Despodov, Taison, Chalov, Tissoudali) σίγουρα εντός Λίστας Α’, 2 (Samatta, Gómez) σίγουρα εκτός, και 6-7 (Vieirinha, Sastre, Schwab, Murg, Shola, Brandon, συν ο έξτρα δεξιός κεντρικός αμυντικός αν αποκτάτο εγκαίρως) να μάχονται για τις 4 εναπομείνασες θέσεις. Με δεδομένο ότι ο Kędziora δεν έχει εξειδικευμένο αντικαταστάτη δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντικαταστάτης του Otto, και επομένως στη Λίστα Α’ έπρεπε να μπει τουλάχιστον ενός εκ των Sastre και Vieirinha. Νομίζω ότι η επιλογή του Sastre αλλά και η επιλογή να μείνει εκτός ο Vieirinha ήταν προφανείς. Η δε επιλογή του Μurg ήταν πολύ λογική σε σχέση με τις εναλλακτικές επιλογές. Προφανώς θα προτιμούσα να είναι και ο Murg διαθέσιμος αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Νομίζω πως θα έχει πάλι τη δυνατότητα να παίξει περισσότερο και να διακριθεί στην Ελλάδα. Ας ελπίσουμε πως δεν θα πέσει ψυχολογικά και θα αντιδράσει θετικά, όπως έκανε την προηγούμενη σαιζόν ο Sastre.
Πάμε τώρα στο θέμα του δεξιού κεντρικού μπακ. Όσον αφορά στη Λίστα Α’ εγώ δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα που δεν πήραμε. Όχι ότι δεν θα προτιμούσα είτε να είχαμε έναν εκπαιδευμένο στην Ελλάδα πιο έμπειρο και δοκιμασμένο από τον Θυμιάνη είτε αυτός που πήραμε (Colley) να μπορεί να παίξει καλά και δεξιά. Θεωρώ όμως πως η δεδομένη κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική. Προφανώς πολλά κρίνονται από συγκυρίες και εκ του αποτελέσματος. Π.χ., αν, ό μη γένοιτο, τραυματιστεί ο Kędziora, μπορεί να βλαστημήσουμε την ώρα που δεν πήραμε δεξιό κεντρικό αμυντικό και δεν τον δηλώσαμε. Ας μη ξεχνάμε όμως και ότι τη χρονιά του double και σε 52 αγώνες, ο Crespo αγωνίστηκε στο 90.2% του χρόνου κι ο Fernando στο 91.6%! Μαζί λοιπόν με τον Θυμιάνη έχουμε 4 κεντρικούς αμυντικούς. Διαβάζω πως χρειαζόμασταν 5. Τέτοια εποχή πέρυσι, όταν μας απασχολούσε αν θα πάρουμε άλλον εξτρέμ, είχα γράψει πως, γενικά, μια ομάδα χρειάζεται 2*n+1 παίκτες σε κάθε θέση, όπου n=1 για θέσεις όπως του τερματοφύλακα και του σέντερ-φορ, 2 για διπλές θέσεις όπως το 4/5 και το 6/8, και ή 1 ή 2, ανάλογα με το τσουβάλιασμα που είναι διατεθειμένη να κάνει μια ομάδα και τους πολυθεσίτες παίκτες που διαθέτει, σε άλλες θέσεις, όπως το 2/3 και το 7/11. Ακόμα όμως και με μόνο 3 μονές θέσεις (1, 9, 10) και 4 διπλές (2/3, 4/5, 6/8, 7/11), μια ομάδα χρειάζεται 3 x 3 + 4 x 5 = 29 παίκτες! Στην Ευρώπη αυτό σημαίνει 12 παίκτες εκπαιδευμένους στην Ελλάδα, 4 εκ των οποίων να είναι και μικροί ώστε να είναι στη Λίστα Β’ αλλά και να υπολογίζονται από τον Lucescu! Στην παρούσα φάση αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός για τον ΠΑΟΚ. Επομένως το να έχουμε 5 παίκτες για 1 διπλή θέση στην Ευρώπη (όχι γενικά) είναι πολυτέλεια, κι αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που θεώρησα παράλογο που τον Φεβρουάριο έμεινε εκτός ο Sastre για να μπει στη Λίστα Α’ ο Marcos A.! Επομένως, αφού οι παίκτες για τους οποίους συζητούσαμε, συμπεριλαμβανομένου του Χατζηδιάκου, δεν ήταν εκπαιδευμένοι στην Ελλάδα, και να παίρναμε θα ήταν πολύ συζητήσιμο το αν θα έπρεπε να πάρει στη Λίστα Α’ τη θέση του Sastre, του Schwab, του Shola, ή του Brandon!
Εννοείται δε πως το ότι δεν πήραμε εγκαίρως δεξί κεντρικό αμυντικό για την Ευρώπη δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πάρουμε ούτε γενικώς, μέχρι την προθεσμία της 11/9. 4 μήνες είναι πάρα πολλοί μέχρι να ανοίξει η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου.
Ίσως απορήσατε που αναφέρθηκα πιο πάνως στον Crespo και τον “Fernando”. Για 2 σχεδόν χρόνια απoκαλούσα τον Brandon “Thomas” κι είχα σαν επιχείρημα ότι κι ο Varela έγραφε στη φανέλα του “Fernando” αλλά κανένας μας δεν τον αποκαλούσε έτσι. Και μετά θυμήθηκα πως και το “Taison” είναι μικρό όνομα. Και άρχισα να αποκαλώ τον Fernando “Fernando” και τον Brandon “Brandon” σεβόμενος τις επιλογές των παικτών, όπως κάνουμε όλοι και με τον Taison. Θεωρώ δε πλέον απαράδεκτο να σεβόμαστε αυτές τις επιλογές κάποιων παικτώαν αλλά να γράφουμε στα πα…ρια μας τις ανάλογες επιλογές άλλων! Γι’αυτό λοιπόν πρέπει να αναφερόμαστε στο νέο αστεράκι μας ως “Shola” και όχι ως “Shoretire”! Λίγος σεβασμός στις επιλογές των παικτών μας και ισότιμη αντιμετώπισή τους δεν βλάπτει! Το ίδιο ισχύει και για τον Mady!
Μιλώντας δε για ονόματα, εγκαλώ και πάλι τους “επαγγελματίες” δημοσιογράφους που κατακρεουργούν ονόματα παικτών όπως του Baba (“Bamba”), Tissoudali (“Tissoundali”), και Mady (“Mandy”). Ας κάνουν σωστά τη δουλειά τους κι ας ελέγχουν πώς γράφουν τα ονόματά τους οι παίκτες με Λατινικούς χαρακτήρες ώστε να τα προφέρουν σωστά!
Τέλος θέλω να κάνω μια αναφορά στη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου μας. Είδα τον αγώνα με την Qiryat Gat από το 30′ και μετά καθώς ξεκινούσε στις 5 το πρωί εδώ που βρίσκομαι. Ενώ κυκλοφορούσαμε τη μπάλα πολύ καλύτερα, η Ισραηλινή ομάδα με γρήγορες αντεπιθέσεις, βαθιές μπαλιές, και στημένα, έκανε περισσότερες μεγάλες ευκαιρίες από εμάς και το ότι προκριθήκαμε το οφείλουμε στην Neuhaus. Το 3-5-2 που παίξαμε ήταν ευάλωτο, ιδίως μετά τις κάρτες που πήραν Μήτκου, Κοσκερίδου, και Γκούνη. Μετά δε τη φυγή Akida και Γιαννακά είχαμε την Κοσκερίδου από τη μια πλευρά και τις Manisha/Vlassopoulos από την άλλη να παίζουν ως full backs. Ίσως η Κοσκερίδου και η Μήτκου (που έπαιξε στο κέντρο) να μπορούν να το κάνουν αυτό αλλά όπως παίξαμε δεν μου άρεσε το στήσιμο της ομάδας. Επίσης σημειώνω πως από τις 11 που ξεκίνησαν, οι 6 ήταν ξένες, 7 με τη Vlassopoulos που παίζει ως Αμερικανίδα, η Κοσκερίδου νομίζω έμαθε μπάλα στη Γερμανία (συγγνώμη αν κάνω λάθος), και μόλις 3, οι Κακαμπούκη, Μήτκου, και Γκούνη, έμαθαν μπάλα στην Ελλάδα. Ξέρω ότι ο ΠΑΟΚ κάνει πολύ καλή δουλειά στις μικρές ηλικίες αλλά αναρωτιέμαι αν στο βωμό μιας πρόκρισης αξίζει να παίζουμε με τόσες ξένες που δεν μπορούν καν να αγωνιστούν όλες μαζί στην Ελλάδα και επομένως κάποιες από αυτές είναι με ημερομηνία λήξης.
Εποκοινωνία: paokstats at yahoo.com
